Op 6 april jl. is ons ontvallen Mw. Dr. Willy Olga Dijk. Op de rouwkaart wordt Mw. Dijk omschreven als Japanoloog en Historicus. Beide kloppen. Ik leerde haar kennen, toen zij, een dame op leeftijd, in 1989 Japans kwam studeren in Leiden. Al in 1993 was ze afgestudeerd, en aansluitend begon ze aan het onderzoek voor haar dissertatie, over de activiteiten van de Verenigde Oost-Indische Compagnie in Rangoon. De promotie vond plaats in februari 2004. Op deze manier, zo staat op de achterflap van de handelsuitgave van haar dissertatie (Seventeenth-century Burma and the Dutch East India Company, 1634-1680, Singapore, 2006), “[she] paid homage to her grandmother,” die een Burmaanse was.
Mw. Dijk werd geboren in Kobe, in 1934. Haar vader was een Nederlandse zakenman, en haar moeder was de half-Burmaanse dochter van een zakenman uit Montenegro. Als kind woonde ze in Japan en Burma, zat ze in het kamp in Indonesië, en verbleef ze na de oorlog in Nederland en Pakistan. Zij trouwde de Nederlandse diplomaat Pieter Radelaar, wat tot verdere omzwervingen over de wereld leidde. Pas in de loop van de tachtiger jaren vestigde zij zich permanent in Nederland. Waarna zij, in haar woorden, “began to feel an urgent need to reconnect with [her] Asian roots.” Dit verklaart zowel haar studie van het Japans als het onderwerp van haar dissertatie. En haar lidmaatschap van de NJV.
Wij betreuren haar heengaan zeer.
W.J. Boot
