HET VERHAAL VAN…

Uit onze nieuwsbrief in de serie “HET VERHAAL VAN…”:


Ingrid Houtkooper –
Japanoloog, communicatieadviseur en schrijver

Vandaag, 17 mei 2017, zal het warmer worden dan dertig graden Celsius. Ook in Leiden, op weg voor de kennismaking om 11 uur met Ingrid Houtkooper (1966), is dat al goed te merken. De Doelensteeg is koel en ook op het terras van restaurant Pakhuis zal het nog enige uren koel blijven. Wachtend op de koffie en de thee praten we over onze kliks met Japan. Er is ook een gezamenlijke klik, blijkt al snel: Wonen. Via Tokio en Almere komen we terecht bij Adri Duivesteijn, het Nederlands Architectuurinstituut (NAi), feng shui, en wabi sabi. En dan is het nog maar een kleine stap naar de eerste vraag, haar eigen woonsituatie. Ik woon in Stompetoren, zegt ze, een dorp van 1.800 inwoners in de Schermer en behorend bij Alkmaar, met m’n werkende partner. We hebben samen vijf kinderen, hij twee en ik drie. Mijn oudste is 23, zijn jongste 16. Soms zijn we met z’n tweeën, soms hebben we het hok vol. Om dat te combineren met m’n werk als communicatieadviseur bleek zzp een prima organisatievorm te zijn.

Vervolgens praten we over haar opleiding en werkervaring. Daarover vertelt ze: Na ’t gymnasium in Alkmaar (1985) heb ik voor Japanologie in Leiden gekozen. Het Latijn kwam daar goed van pas bij de grammaticalessen van prof. Boot, lacht ze. Bij hem ben ik ook afgestudeerd (1991)

Mijn begeleider was de helaas vroeg overleden heer van Bremen. Na mijn studie kon ik meteen aan de slag bij Yakult, toen nog alleen met een representative office in Amsterdam. Daar heb ik het Japans echt onder de knie gekregen omdat  ik anderhalf jaar nauw samen heb gewerkt met de heer Kuroda, de eerste directeur van Yakult in Europa. Public relations en communicatie is mijn vak geworden.

Na mijn eerste zzp opdracht in 2006 bij Etos, kwam ik terecht bij de gemeente Almere en heb ik de marketingcommunicatie gedaan van Ik bouw mijn huis in Almere – een omvangrijk pioniersproject waarbij mensen met verschillende portemonnees hun eigen huis konden bouwen. Dus bijvoorbeeld het maken van een website, brochures, advertenties voor verkoopmanifestaties. Maar ook het organiseren van een veiling met een heuse veilingmeester, om de bouwkavels te verkopen. De uitdaging bij zoveel verschillende zaken is om er een eenheid van te maken, als een corporate identity, een merk. Ook heb ik mogen bijdragen aan Making Almere,  de satelliettentoonstelling in Almere van de Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam in 2012.

Sinds 2006 werkte ik alleen maar voor Nederlandse bedrijven zoals Ahold, Kruidvat en DA. Na een jaar of vijf begon ik Japan te missen en ben ik er weer naar toe gegaan. Was meteen weer verliefd en besloot er weer wat mee te gaan doen. Mijn Japans was ook al behoorlijk weggezakt en ik ben dat gaan ophalen via social media. Ik twitter bijvoorbeeld nu nog bijna elke dag in het Japans. Via social media heb ik ook nieuwe mensen leren kennen. Ik probeer elk jaar een keer naar Japan te gaan en ik krijg nu ook opdrachten die met Japan te maken hebben, zoals het schrijven van artikelen en het maken van een website in het Nederlands, Engels en Japans voor een internationale bloemschikschool.

Inmiddels heeft de zon het terras bereikt en verhuizen we naar binnen om verder te praten en te lunchen. Heeft iemand met zo’n drukbezet persoonlijk en professioneel leven nog wel tijd voor de NJV, vraag ik Ingrid. We zullen zien, is haar reactie. Ik ben nog niet zo lang lid, sinds 2013. Aan de Nieuwjaarslunch bij Okura heb ik al een aantal keren deelgenomen, maar verder heb ik nog niet zoveel gedaan.

Ik verheug me erop om als projectleider voor het zestigjarig jubileum in 2018 aan de slag te gaan. Voor een brainstorm verderop in mei heb ik al een aantal mensen benaderd. De groep bestaat uit verschillende leden van de vereniging.

Verschillend in leeftijd en Japan-achtergrond. In juni hoop ik de eerste voorstellen aan het bestuur te kunnen presenteren. Onder de lunch krijg ik ook een aantal vragen van Ingrid te beantwoorden over de organisatie van de NJV en eerdere jubilea.

Ten slotte informeer ik naar Ingrids plannen voor de toekomst. Ik wil heel graag promoveren, zegt ze Gendergelijkheid en vrouw en werk in Japan zijn thema’s die mij na aan het hart liggen. Ik heb me er ook al in verdiept en er over geschreven voor onder andere Opzij. Maar door omstandigheden is het er nog niet van gekomen. Ik hou van schrijven, maar doe dat te weinig. In  opdracht van Yanmar (dieselmotoren) heb ik een boek geschreven over de 25 jaar dat het bedrijf in Europa zit. Ik schrijf ook voor Flow Magazine over Japan. Zo heb ik voor het april nummer een artikel geschreven over tiny houses  en klein wonen in Japan. Zie foto, gemaakt tijdens het interview met de Japanse Saho die haar eigen tiny house heeft gebouwd in Nishi Karatsu, een afgelegen dorp op Kyushu.

Na de lunch is er een kind zoek. Ingrid whatsappt en belt. Mijn dochter studeert hier en zou mee terug rijden naar Stompetoren, legt ze uit. Dat was ze even vergeten dus ze zat al bijna in de trein. Maar nu komt ze er aan. Eind goed al goed.

Meer lezen over Ingrid?

www.houtkoopercommunicatie.nl
www.houseofsakura.com
monogataria.blogspot.nl 
       Maarten Valkenburg

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.